Zondag 7 augustus … vandaag stond de ganse dag in teken van jongdementie. Voormiddag stonden Saskia en ik paraat in Jerry’s Labyrint, waar maandelijks de mogelijkheid is om langs te komen voor vragen en info rond (jong)dementie.
Ondertussen hadden Sofie en Chris onze infotafel op de site van de “Tour van Spaen” al mooi ingericht en bemand. Tegen de middag kwamen Chris en Jos hen bijstaan en een beetje later vervoegden Saskia en ik het team. Want zoals we vaak zeggen : teamwork makes the dream work.
De Tour van Spaen … een wedstrijd die al jaren georganiseerd wordt in Grote Spouwen en waar steeds een goed doel gekozen wordt. Dit jaar werden we verrast : ze kozen ons ! De reden waarom we hier zo blij om zijn : we zijn een vrijwilligerswerking die activiteiten aanbiedt aan mensen met jongdementie en hun mantelzorgers, zonder enige subsidies. Dit is ons 4de werkingsjaar zonder enige vorm van subsidies … en toch hebben we steeds de mogelijkheid om leuke activiteiten aan te bieden, kosteloos. Dit is enkel mogelijk door het warme hart van zovelen die geloven in onze droom. Vanuit de grond van mijn hart ben ik elke wandelaar, loper, vrijwilliger, organisator van de Tour van Spaen dankbaar voor jullie inzet. In het bijzonder wil ik Relinde, onze buddy, die zelf de kilometers met zoveel liefde liep, bedanken. Niet alleen voor vandaag maar ook voor de vele momenten achter de schermen. En natuurlijk Christel en Jos, die de dag vrijmaakten om onze buddy aan de infotafel te ondersteunen. Een dikke chapeau voor Karel, die vastberaden de 7 kilometer met Monique in de rolstoel wandelde, omdat hij heel goed weet wat het is om dag in dag uit te moeten opboksen tegen de ziekte jongdementie die langzaam alles wat hen lief is wegsteelt. Kitty en Willy haalden de fiets van stal en kwamen ons trakteren op een drankje en supporteren voor de vele lopers. Dank je wel Isabel, dochter van buddy Sofie, en Mark, onze vrijwilliger voor je kilometers voor ons. Maar trots ben ik vooral als mama. Toen mijn zoon, Maarten, enkele dagen geleden thuis kwam van een fietstrainingsstage vroeg ik of hij wou deelnemen voor “Over de Brug”. Hij was het eerst niet van plan maar voor ons wou hij het zeker doen. Hij werd knap vierde. Dikke proficiat, allemaal.
Na een lange dag besefte ik wel dat jongdementie een nog ver van mijn bed ziekte is. Mensen lopen het liever voorbij … dank je wel aan degenen die even aan ons standje stopten, ons een pluimpje gaven, een vraag stelden … Maar zoals ik al zei : er is nog veel werk aan de winkel.