Gisteren gaven we het startschot voor Jerry’s Labyrint. Na weken van voorbereiding en overleg werd ons kindje officieel op de wereld gezet. Anders dan we voorzien hadden. Want Corona kwam weer om de hoek loeren. Maar in plaats van te zien wat we niet konden doen, kozen we ervoor om te kijken wat we er wel mogelijk was.
Het was een speciale dag. Met gemengde emoties. Dankbaar dat Jerry zoveel jaar deel mocht uitmaken van ons leven. Dankbaar voor het leven dat we samen hadden. Maar ook verdriet dat we zijn 47ste verjaardag niet meer gewoon zoals anders konden vieren. Jerry heeft altijd gezegd dat hij een standbeeld zou krijgen. Dus bij deze…
Bijna 4 jaar geleden stapten wij het dementie doolhof binnen. Met een diagnose in de hand, niet wetend wat er op ons afkwam. De eerste tijd volledig lamgeslagen, ongeloof dat dit ons overkwam. Ongelofelijk veel tranen zijn er toen gevloeid. Toch moest ik verder blijven gaan. Jerry had geen boodschap aan mijn tranen. Thibau kon niet steeds thuiskomen in dit verdriet.
Bij dementie dacht ik steeds aan mensen die maar voor zich uit keken en alles vergaten. Maar ik leerde al snel dat dit niet voor iedereen zo is. Iedere vorm van dementie is anders, iedere persoon met dementie is uniek.
Pasklare oplossingen en antwoorden zijn er dus niet.
Ik heb enorm veel tijd verspilt aan het zoeken naar oplossingen. Energie verspilt aan het verwerken van de antwoorden die ik écht niet wilde krijgen. Tijd en energie die ik had willen spenderen aan Jerry.
Dankzij de hulp van Jean Aerts ging voor ons de bal aan het rollen. Op dat moment werd het zaadje voor Jerry’s Labyrint geplant.
Het ziekteproces van Jerry heeft ons een heel ander leven gegeven. Vrienden haakten af. Enkel een paar echte vrienden bleven over. Maar we kregen nieuwe vrienden. En een 2de familie. We leerden lotgenoten kennen bij Over de Brug. We zijn er voor elkaar in een lach en in een traan.
Deze lotgenoten hebben ieder een schat aan informatie bij zich. Wij hebben kennis die niet uit een boekje te leren valt. Kennis die niet verloren mag gaan.
Met Jerry’s Labyrint willen we er zijn voor iedereen die er nood aan heeft. Mantelzorger voor mantelzorger, vrijwilligers met het hart op de juiste plaats met de nodige kennis uit het veld. Wij willen samen met jullie op zoek gaan in het labyrint naar oplossingen voor jullie noden. De brug zijn tussen de verschillende eilandjes in het dementielandschap.
Hebben jullie nood aan een babbel, een luisterend oor? Zijn jullie op zoek naar hulp ? Wij zijn er voor jullie. Je kan ons vinden in de polyvalente zaal van het Seniorenhuis aan het Camille Huysmansplein in Bilzen. Wanneer ? Je vindt de data terug op www.overdebrug.be
