Laura werd in de boksring van jongdementie geslingerd op het moment dat de diagnose bij haar mama gesteld werd. Zij kreeg en krijgt te maken met dingen die de meeste jongeren niet voor mogelijk achten. Jong zijn is toch: studeren, met vrienden afspreken, op stap gaan, onbezorgd de jeugd doormaken? Wel dat het bij haar anders verliep, laat ze weten in dit blogje … Voor haar is het belangrijk jongeren te ontmoeten die weten wat zij doormaakt. Jongeren die begrijpen waar zij tegenop bokst… zonder te winnen …
Ik kijk uit naar de jongerendag, waar ik hopelijk terug wat bekende gezichten ga zien! In de zomer ben ik op zomerkamp geweest waar de gezonde ouders welkom waren met hun kinderen. Papa heeft in de periode na de diagnose van mama al een heel netwerk van lotgenoten opgebouwd. Zelf had ik dit nog niet en ik merkte dat ik soms ook wel nood aan had. Tijdens het zomerkamp onmoette ik jongeren van mijn leeftijd of zelfs jonger die in een soortgelijke situatie als mezelf zaten. Samen konden we onze ervaringen delen, maar ook samen ontspannen. Precies wat ik ook opnieuw hoop te ervaren met mogelijk nog nieuwe lotgenoten, zodat ook ik mijn netwerk kan uitbreiden. Samen boksen we op tegen deze ziekte die bij ons allen ons leven overhoop heeft gegooid en nog steeds doet! – Laura –